Hongerdoeken

                                                                    

In de middeleeuwen schermden kerken tijdens de vastenperiode het altaar af met een doek als teken van soberheid: het hongerdoek. Later verschenen op dit doek afbeeldingen en symbolen die met vasten te maken hadden. In de achttiende eeuw ging de traditie verloren. Tot de Duitse Vastenaktie het in 1976 weer oppakte. Zij vraagt elke twee jaar een kunstenaar uit een derde wereldland een schildering te maken over haar of zijn visie op vasten.

Vanuit dat idee worden in verschillende gemeentes hongerdoeken gemaakt, die dan dienen als geloofs- of bezinningsdoek in de tijd voor Pasen. In onze gemeente zijn enkele jaren geleden twee hongerdoeken gemaakt, uitgevoerd in textiel. Zij zijn -en worden soms nog- gebruikt in de liturgie, dan hangen ze aan de wand achter de liturgische tafel. In andere perioden hangen ze op een andere plaats in de kerkruimte.

                                          

Het doek in de Schepershof is figuratief, uitgangspunt voor de afbeeldingen vormden de verhalen die volgens het klassieke leesrooster aan de orde zijn in de veertigdagentijd. Het doek in de Voorhof is abstracter met in het midden een uitsparing waarin verwisselbare rondingen passen. Ook deze rondingen zijn gemaakt bij de klassieke lezingen, daarnaast zijn er enkele gemaakt voor bijzondere kerkelijke dagen en één voor de zogenaamde feestloze periode. Deze rondingen hangen ook allemaal in de kerk op een zichtbare plaats, regelmatig wordt er één geplaatst in het hongerdoek.

U ziet hier kleine foto’s van de doeken en de rondingen, door op de foto’s te klikken krijgt u ze groter te zien.