Wandkleed raam de Voorhof

Het verhaal bij het kleurige raam

Het raam in destijds ons kerkgebouw de Voorhof, is gemaakt door Dora Tuynman. Niemand in Oost die nog weet waarom destijds de keuze op een werk van Dora is gevallen. Maar wel weten we dat het afscheid van de Voorhof, in 2012, ook betekende dat we afscheid moesten nemen van ‘ons’ raam. Gelukkig hebben we nu een replica hangen in ons huidig kerkgebouw de Schepershof. Een getrouwe kopie, gemaakt in patchwork. Onze gemeenteleden Dea Jense, Ida Katerberg en Fenna Lever hebben er anderhalf jaar in stilte aan gewerkt en aan de gemeente aangeboden. Het hangt aan de muur in het liturgisch centrum, achter de predikant, zoals het ook altijd de achtergrond was van de predikant in de Voorhof.

Wat Dora met het raam wilde zeggen weten we niet. Maar we vinden het een bijzonder mooi raam. Jan de Korte verwoordt het aldus: ”Ik zie het raam, en het doek naar het raam, als een verwijzing naar het mysterie van het evangelie. Mysterie betekent hier voor mij zoiets als ‘niet te herleiden naar onze eigen kaders en ervaringen’. En dat mysterie is in het raam uitgedrukt in heel vitale kleuren, in een feest van licht. Ontroerend ook als je weet hoe droevig haar leven afliep.”

Dora Tuynman  (1926, Montpellier – 1979, Deventer) nam net als Lotti van der Gaag volledig deel aan het leven aan de Rue Santeuil in Parijs waar ook Appel, Constant en Bram Bogart werkten. Haar eerste werk in Parijs is expressionistisch van aard. Vanaf 1954 wordt haar werk gewaagder. Deze ontwikkeling mondde in de jaren zestig uit in krachtige abstract-expressionistische werken. Ze was geen lid van Cobra en daar is ook nooit discussie over geweest. Haar schilderijen werden, net als het werk van Cobra-leden, wel als experimenteel beschreven en zijn ook regelmatig in verband gebracht met Cobra. In de loop van de jaren 50 en 60 kreeg Tuynman verschillende tentoonstellingen in Nederland en Parijs. Galeriehouder Iris Clert selecteerde haar werk voor de openingstentoonstelling van haar galerie, die al snel de ‘hotspot’ zou worden van de Parijse avant-garde – met kunstenaars als Yves Klein en Tinguely. Ondanks de overwegend positieve reacties die Tuynmans werk al sinds de jaren 50 ten deel vielen, werd het slecht verkocht. Eind 1962 vertrok ze definitief uit Parijs.